0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bir gazeteci bedenen öldü! Seversin sevmezsin, fikirlerini beğenende olur, kabul etmeyende. Neticede bizde kendi çapımızda yazıyoruz köşemizde, biliyoruz okuyucu çeşitlerini.

Artık kimse “laik devlet “ten söz edemez demiş 2007 de.

“Dincilerin, bu ülkeye el koyma ve karşı devrimi gerçekleştirme planları aksamadan tıkır tıkır yürüyor.”

“Siyasi İslam” bir adım daha attı.

Bir anda Türkiye’nin fotoğrafı size “Atatürk Türkiye’sini’ değil, “Ilımlı İslam Türkiyesi”ni anlatacak.

“Bundan böyle bir gecede çıkartılacak ve Çankaya’da yirmi dakikada imzalanacak yasalarla, neler olacak göreceksiniz.”

Aklına geleni söylemiş işte, bunların hangisi “doğru” çıktı ki?

Benim zoruma giden okuyucunun, cenazenin gömülmesini beklemeden yaptıkları. En güzel sözlerini çerçeve içine alıp ta paylaşanlarımı ararsınız, boy boy resimleri sayfasına yapıştıranları mı?

Filanca gün ne demiş, nasıl dik durmuş, yok efendim satılmamış bir kalemmiş.

Bekir Coşkun madem sizce doğruları söylüyordu, neden yaşarken bu kadar destek gelmedi.

Bir yazısını beğenmeye korkanlar, şimdi ölüsünün resmine beğeni koyuyorlar!

Bir sözünü paylaşamayanlar, şimdi çerçeveye almış eski dediklerini yapıştırmış sayfasına.

Dirisini desteklemeden ölüsünün çerçevesinde birleşmek, ne yaman çelişki.

Anadolu da bir söz var “ben öldükten sonra ağlayan göze……”

Yaşarken susanlar şimdide sussalar, toplum henüz bu fikirlere hazır değil dersin olur biter.

Fakat bedenin soğumadan “dağ gibi yiğidim gitti “feryatları, ben yiğitten anlıyorum fakat ……. Demektir.

Zalimin zulmü varsa, yazarın okuyucusu var. Ya satılacak doğrularını tarihe gömüp ya da sahip çıkacak insanlar doğruların bedelini ödeyip!

Siz doğrular yazılsın diye “bedel” ödemezseniz, birileri saklansın gerçekler diye “parasını” öder çok geçmeden.

Keşke bu yazılanları ve paylaşılanları Bekir Coşkun da görseydi. Keşke yaşarken daha çok paylaşım ve beğeni yapsaydınız.

Belki son günlerdeki acıları dinmezdi …

Fakat kemikleri de sızlamazdı şimdi!