0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

6 Mayıs 1972, bizim kuşağın, bağımsız Türkiye’den yana olan Atatürkçüler için önemli bir gündür. 

O gün, Bağımsız Türkiye’den yana, özgür bireylerden oluşan aydın yurtseverleri yasa boğan o kara gün ‘’ateş düştüğü yeri yakarın’’   örneğini solmaya direnen fotoğraflardan bulmuştum. (*1)

Bu fotoğrafları, benim kayınbabam, Sivaslıların Hayri Abisi, Hayrettin Sehatkulu’nun sağlığında albümünde görmüştüm.

Bu Fotoğraflarda Sivas’ta eğitimcilerin toplu fotoğraflarında İlköğretim Müfettişi Cemil Gezmiş ve yanından ayırmadığı çocuk Deniz Gezmiş vardı.( 1. Resim oturanlar; sol başta oturanlar: Hayrettin Serhatkulu, Yaşar Kılıç, Hüseyin Balk, Turan Değerliyurt en yukarıda ayakta, ellerini önüne sarkıtmış çocuk Deniz Gezmiş, sol önünde babası Cemil Gezmiş ve diğer eğitimciler vardı.

2. Resimde oturanlardan en sağda Cemil Gezmiş ve elini babasının omuzuna atmış çocuk Deniz Gezmiş idi. 

Daha sonra Sivas Öğretmen okulunda bu Kemalist eğitimcilerin çocuklarıyla arkadaş olduk.

Kayınbabamın çok sevdiği Hasan Şimşek eşi Gönül, Nesrin Değerliyurt, Füsun Çolakoğlu, Nevzat Korkmaz yıllar sonra Çınarcık’ta buluştuğumuz Hulusi Bekki ve yüzlerce TAŞ mektepliler, 68 Kuşağının devrimci öğretmenleri olarak Anadolu’ya dağılmıştık.

Deniz Gezmiş’in tutuklu olduğu dönemde ikinci çocuğumuz doğduğunda, kayınbabam Hayrettin Serhatkulu ’nun önerisi ve biz de anne baba olarak kızımıza Deniz adını vermiştik.

6 Mayıs 1972 ‘de Kangal’dan sürgüne gönderildiğimiz Damlacık Köyünde radyodan Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan’ın idam edildiğini öğrendik.

Benim o gün o üzüntümüzün derinliğinde, iki olayla bir buruk gurur yaşamışım:

Köy İmamı Zeki Gök,  idam edilen gençler için dua okumak istemiş: ‘’Onlar, zalim bir iktidara karşı çıktıkları için öldürüldüler, zalime karşı geldiği için öldürülenler dinimizde şehit sayılır!’’ Demişti.  Çobanlık yapan,  Şaban Emmi: ‘’Hoca be, getir şu pikabı da yine baltaları bileyelim!’’ dediğinde karamsarlığım umuda dönüşmüştü.

Ezbere bildiği Aşık İhsani’nin ‘’Baltasını Biledi’’ türküsünü   her gün o gür sesiyle söylerdi. 

O zaman dedim ki: ‘’Bırak, Allah’ı Allah’la aldatanları, hırsızlıklarını örtmek için dini araç olarak kullanan siyasal İslamcıları, dua yerine küfürler eden ahlak yoksunu seviyesiz politikacıları. Bu halk her kesimiyle, sınıfıyla ne Kurtuluş Savaşlarını ne Mustafa Kemal Atatürklerini ne de devrimler uğruna, bağımsız Türkiye uğruna can verenleri unutur! 

Halife sıfatını da taşıyan hükümdarlar, tahtını koruma görevini canı pahasına koruması gerekirken, inandığı dine hakaret edenlere sığınarak kaçanlar ve onlara özenenler tarih sayfalarında korkak ve hain olarak yerlerini alacaklardır.

19 Mayıs 1919’ların, 23Nisan 1920’lerin 30 Ağustos 1922’lerin 29 Ekim 1923’lein rövanşını almak için; 1950’de iktidara getirilmesi için destekledikleri DP ile, AP ile, ANAP ile iktidara getirdikleri demokrat, liberal, görünümlü, iktidarların tüm çabalarına rağmen Ne Kemalizm’i , ne Laikliği yok edemediler.

Son umut Siyasal İslamcı AKP ile, uydurulmuş bir İslamcı rejimle hedeflerine ulaşmayı denedilerse de,  20 yıl sonra ilk seçimde sandıkta Laik Demokrat Cumhuriyet’i savunanların iktidar olacakları belli olmuştu.

AKP’nin örnek aldığı DP taktiği o zaman işe yaramamış, 27 Mayıs 1960 ihtilali ile yıkılmışlardı.

27 Mayıs ihtilalini yapanların ve İsmet İnönü’nün çabalarına rağmen dikta yanlılarınca oldu-bittiye getirerek üç siyasetçiyi idam etmeleri o haklı harekete kara bir leke olmuştu.

Yıllar sonra AP ve CHP içinde Feyzioğlu grubundan bazı milletvekillerinin oylarıyla ‘’Tam bağımsız Türkiye ve Halkların kardeşliği için’’ Samsun’dan Ankara’ya yürüdükleri için idam edilen üç Fidanı, saygıyla, özlemle anan Atatürkçüler, Kemalistler:

‘’Kurtuluş Savaşını keşke Yunanlılar kazansaydı!’’ Diyenleri kutsayan Siyasal İslamcılar yakın bir zamanda sandıkta halkın oylarıyla geldikleri gibi gidecekler.

İktidar yargısınca haksız yerine mahkum edilen Gezi Direnişçileri tekrar özgürlüklerine kavuşacaklardır…

Devrim şehitlerine sözümüzdür…