Merhaba güzel insan, 1)- Öyle bir şekilde dolmuşsunki dejarj olacak yer arıyorsun. 2)- Anlattıkların fena değil. Bence geyik muhabbeti. Kendine iyi bak. Sevgi dolu slm.lar …..
Yöneticilerin sahip olduğu makamlar, ellerinde tuttukları güç ve iktidar, insanların gösterdikleri ilgi ve alaka gibi faktörler potansiyel birer kibir ve gurur sebebidir. Nitekim bunlara aldanan Firavun, “Sizin en yüce Rabbiniz benim!” (Nâziât sûresi, 79/24) deme cüretini göstermiştir. Bunun farkında olan Allah dostları ve âlimler, yöneticilerin firavunlaşmaması adına sürekli onlara mütevazi olmalarını tavsiye etmişler; ellerinde tuttukları makam ve mevkilerin geçici olduğunu ve sahip oldukları bütün imkânların bir gün tek tek hesabının sorulacağını hatırlatmışlardır. Zira egoizm bataklığına saplanan ve nefsine müptela olan bir yönetici, kendi hesaplarıyla meşgul olmaktan ve kendi istikbalini düşünmekten bir türlü halkının maslahatlarını düşünmeye fırsat bulamayacaktır.
Bu konuda sıklıkla üzerinde durulan diğer bir ahlâkî meziyet ise yöneticilerin israf ve lüksten uzak durmaları, nefsanî haz ve lezzetlere düşkün olmamalarıdır. Mal, makam ve şöhret sevgisi bütün kalbini kaplayan bir yönetici ancak saraylarla, mükellef sofralarla, şatafatlı eşyalarla, lüks arabalarla/uçaklarla müteselli olacak; bütün bunların elde edilmesi uğruna da milletin malını har vurup harman savuracaktır. Ebu Zer el-Gıfarî, Şam’da yaptırdığı saraydan ötürü Muaviye’nin karşısına çıkmış ve “Eğer bunu halkın malından yaptırdıysan bu hıyanettir; kendi malından yaptırdıysan da israftır.” demiştir.
Nefsinin esiri olmuş yöneticilerden toplumsal huzur için kendi zevklerini ötelemelerini beklemek ancak hayaldir. Bu tür yöneticiler için kendi çıkarlarını koruma ve istikballerini garanti altına alma her şeyin önüne geçeceği için, bunlar ülkeleri adına tam bir talihsizlik ve felâkettir. Ancak nefislerinin bayağı arzularından sıyrılabilmiş, halkın menfaatlerini önceleyen yüce himmet sahibi yöneticilerdir ki başında bulundukları ülkeye huzur, güvenlik ve refah getirebilirler.
Merhaba güzel insan,
1)- Öyle bir şekilde
dolmuşsunki dejarj olacak yer arıyorsun.
2)- Anlattıkların fena
değil.
Bence geyik muhabbeti.
Kendine iyi bak. Sevgi
dolu slm.lar …..
Yöneticilerin sahip olduğu makamlar, ellerinde tuttukları güç ve iktidar, insanların gösterdikleri ilgi ve alaka gibi faktörler potansiyel birer kibir ve gurur sebebidir. Nitekim bunlara aldanan Firavun, “Sizin en yüce Rabbiniz benim!” (Nâziât sûresi, 79/24) deme cüretini göstermiştir. Bunun farkında olan Allah dostları ve âlimler, yöneticilerin firavunlaşmaması adına sürekli onlara mütevazi olmalarını tavsiye etmişler; ellerinde tuttukları makam ve mevkilerin geçici olduğunu ve sahip oldukları bütün imkânların bir gün tek tek hesabının sorulacağını hatırlatmışlardır. Zira egoizm bataklığına saplanan ve nefsine müptela olan bir yönetici, kendi hesaplarıyla meşgul olmaktan ve kendi istikbalini düşünmekten bir türlü halkının maslahatlarını düşünmeye fırsat bulamayacaktır.
Bu konuda sıklıkla üzerinde durulan diğer bir ahlâkî meziyet ise yöneticilerin israf ve lüksten uzak durmaları, nefsanî haz ve lezzetlere düşkün olmamalarıdır. Mal, makam ve şöhret sevgisi bütün kalbini kaplayan bir yönetici ancak saraylarla, mükellef sofralarla, şatafatlı eşyalarla, lüks arabalarla/uçaklarla müteselli olacak; bütün bunların elde edilmesi uğruna da milletin malını har vurup harman savuracaktır. Ebu Zer el-Gıfarî, Şam’da yaptırdığı saraydan ötürü Muaviye’nin karşısına çıkmış ve “Eğer bunu halkın malından yaptırdıysan bu hıyanettir; kendi malından yaptırdıysan da israftır.” demiştir.
Nefsinin esiri olmuş yöneticilerden toplumsal huzur için kendi zevklerini ötelemelerini beklemek ancak hayaldir. Bu tür yöneticiler için kendi çıkarlarını koruma ve istikballerini garanti altına alma her şeyin önüne geçeceği için, bunlar ülkeleri adına tam bir talihsizlik ve felâkettir. Ancak nefislerinin bayağı arzularından sıyrılabilmiş, halkın menfaatlerini önceleyen yüce himmet sahibi yöneticilerdir ki başında bulundukları ülkeye huzur, güvenlik ve refah getirebilirler.