0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Ağaç deyip geçmeyin…! Ağaçların insan ruhuna etkisi çok büyük, faydası ise tanımsızdır, her gün doğan güneş o ağaçların arasından süzülerek yatak odamın penceresinden içeri girerdi. Saat 4,30 ve 5 gibi kuşların cıvıltısı ve sevinicini, çınar ağacına konan ya da dalda yuvası olan kuşlardan dinlerdim. Yaz kış demeden hep o çınar ağaçlarına günaydın der gibi balkondan uzunca dalar, dallara konan kanarya, serçe, karga, güvercin, hepsini misafir eden 40 yıllık üç çınar ağaçlarını balkonumdan her gün izlerdim.

***

Çınarların kökleri su ve kanalizasyon borularını çürüttüğü için hiç acımadan çınarları kesildiler. Çınarlar kesilirken evde değildim görsem belki dayanamazdım. Akşam saat 21 gibi eve geldiğimde evin önü sanki yas tutuyordu parça parça olmuş dallar, gövdeler bölünmüş resmen evin girişi ağlıyordu. Bir an için ürperdim, duygulandım, elim doluydu, zorla asansörden eve çıktım.

Üzgün ve kırgın bir duyguyla evime girdim. İlk işim elimdeki fideleri balkona bırakmak oldu. O yerde yatan çınarları gövde ve dallarını uzun uzun balkonumdan kuşbakışı izledim.

Gözlerim doldu. “artık o kuşlar ötmüyordu.” Toprağın hüzünlü oluşu halinden belliydi. Artık böcekler, kuşlar, arılar, gelmeyecekti…! Balkonumun da benim için pek zevki kalmadı. Çayı mı, kahve mi yudumlarken sadece araba sesi, uçak gürültüsü duyacağım. Kuşların cıvıltısı yok artık. Yazımı kaleme aldığım da odam bile çok sesizdi…!

***

Parça parça güçlü iş makinaları ve kepçelerle ağaçları köklerinden söktüler. Dallarını gövdelerini parçaladılar, topladılar bir konteynere yüklediler. Olanları balkondan bugün üzülerek izledim. İnsan da doğar büyür gelişir ve ölür. Bu fani dünya kimseye kalmaz. Kimi erken kimi geç. Önemli olan yaşarken bir ağaç gibi tek ve hür, bir orman gibi kardeşcesine yaşamak var iken; ölümlü evrende neden düşünen insan acımasızca birbirine kıyar. Zulüm eder? hor görür?

Hiç ölmeyecekmiş gibi saltanat sürmeye çalışır? Eğer Dünya’daki zenginler fakirlerin sadece gıda ihtiyacını karşılasa milyonlarca insan açlık ve yoksulluklar içinde sefil yaşamazlardı. Ömür dediğin nedir ki? Bir göz açıp kapamak kadar yakın. Tıpkı bir ağacın yok oluşu gibi. İşte geldik gidiyoruz bilinmez bir diyara, eskiden zengin idik şimdi, yarın, belki de yarından da yakın gideceğiz dört metre kefen, iki metre karelik karanlık bir mezara. Milyarın olmuş yeryüzü bizim olsa ne yazar?

***

Bugün bana ağaç çiçek sevgisini öğreten, rahmetli Dedem ve sevgili anneme ne kadar minnettarım. İyi ki ağaç dikmesini evde bahçede çiçek yetiştirmesini öğrettiler biliyorum. Oturma odamdaki 20 yıllık kauçuk, penceremde süzülen bir perde gibi en güzel arkadaşım hep yeşilliği ile ruhumu okşuyor.

***

Bir çocuğa her yıl verebileceğiniz en güzel hediye ilkokula başlarken ona bir ağaç dikmesini öğretin ve okuduğu sürece her yıl bir ağaç diksin.

Necati Aydın