0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Cumhuriyete saldıran, Vatanı bölmek isteyenlerle karşılaşacaksın ve yüzüne tüküremeyeceksin.

Tam karşıdan geliyor, maskeyi çıkartsan virüs tehlikesi, çıkartmasan bir dert.

Gerçi hangi yüzle maskenin arkasına sığınacaksın orası da ayrı bir mesele. Yıl 365 gün, sanki 364 günü dik durabildikte bugün zorumuza gidiyor.

Atatürk için denilmedik kalmadı, virüs mü vardı o yıllarda?

Cumhuriyetin yıkılması için elinden geleni yapanlara ne diyebildik? Virüs yoktu, maske yoktu fakat yine tüküremedik suratlarına.

Tane tane sayarım şimdi isimlerini fakat hakkımızda dava açarlar. İsme gerek yok, ima etsek o bile suç olur. Yazıyoruz fakat, en ağır işçiliktir doğruları yazmak bu devirde.

Maden işçisinden daha büyük risk altındayız bilesiniz. Kömürü çıkartan bir işçiyi düşünün, birde oturduğu yerden çayını yudumlarken köşe yazan gelsin aklınıza. İşte ben diyorum ki doğruları yazmak daha riskli.

Her şeyi yazamamak bile çürütüyor insanlığınızı. Yazdıkların ayrı dert oluyor, yazamadıkların ayrı koyuyor insana.

Yalancı ve yalaka kadar rahat dolaşamıyorsunuz sokaklarda.

Sonra gelmiş 29 Ekim, çocuklar kadar şeniz. Zaten biraz mantıklı düşünsen geldiğimiz durumda kutlama yapılacak çokta bir şey kalmadığını sende göreceksin.

Eski kutlamalar kalmadı! Hiçbir şeyin eski değeri yok artık. İmam camide Suriyeli bir kadınla basılıyor. Bir günlük haber oluyor. Vakıfta çocuk tecavüzleri, sessiz sedasız unutturuluyor. Cemaat vakıfın önüne yığılmıyor, neredeyse içine atıyor. Susuyor.

Atatürk bugün bile saldırı altında, fakat iki satır yazının harici gündem olmuyor.

Hırsız siyasetçilerin suçu ispat edilince evinin önünde kırıp dökmeden bir gösteri yapılmıyor.

Keşke Yunan kazansaydı diyenlerin ziyaretine gidenlere tepki verilmiyor.

Hiçbir şeye tepki vermeyen bir toplum için 29 Ekim ne ifade eder, ben bulamadım. Her şeye susan, korkusundan okumayan okusa da beğenmeyen bir topluluk. Sosyal medyada, 29 Ekim kutlaması …Meydanlara inmeyi unuttuk biz. Yasal izinleri alıp, kırmadan dökmeden bağıra bağıra hak aramayı unuttuk. Sesi kısılırdı meydanlardan gelenlerin. Şimdi bir kısık ses duysam kesin futbol maçından geliyordur diyorum.

Ben elimden geleni yapıyorum, yine de 29 Ekim için bende bir coşku kalmadı. Yüzüm yok kutlamaya.

Adama demezler mi ki;

“Madem Cumhuriyetin kıymetini biliyordun da neden sustun bugüne kadar?”

En azından sessiz durup koyun gibi saf ayağına yatmalı ki, karşıdan gelen maskesini çıkartıp yüzümüze tükürmesin!

Unutmadan bugün Ekim’in kaçı ki?